Review - Call of Duty: Black Ops 7 - Een mix van goed, wel oké en slecht
In dit artikel:
Call of Duty: Black Ops 7 is het eerste Black Ops-deel dat precies een jaar na zijn voorganger uitkomt en opnieuw door Treyarch is ontwikkeld. De studio positioneert het spel als een brug tussen oudere en nieuwe delen — met name Black Ops II (2012) en Black Ops 6 (2024) — en bestempelt het als een van haar meest ambitieuze projecten. De release stuitte echter op veel kritiek: gebruikers geven het spel op Metacritic een zeer lage score (1,7/10) en er ontstond commotie rond het gebruik van generatieve AI voor emblemen en logo’s.
Singleplayer: gewaagde insteek maar matige uitwerking
Het verhaal speelt in 2035 en introduceert de terugkeer van schurk Raul Menendez, maar hij vervult slechts een korte, oppervlakkige rol. De focus ligt op David Mason (bekend uit Black Ops II) en een team dat tijdens een inval een mysterieuze stof tegenkomt die hallucinaties veroorzaakt. Dat leidt tot levels die van klinische laboratoria plotseling veranderen in jungles, onderwaterwerelden of surreële omgevingen. Die visuele en thematische sprongen zijn op papier verfrissend en leveren soms spannende momenten op, maar narratief en qua karakterontwikkeling schiet de singleplayer tekort. Verhaallijnen en plotwendingen krijgen weinig ruimte om te landen, veel personages voelen matig uitgewerkt en belangrijke twists missen overtuiging.
Gameplay-technisch is de campagne vooral op coöperatie gericht: missies zijn ontworpen om met maximaal drie medespelers te spelen. Dat creëert balansproblemen: solo zijn de scenario’s vaak onaangenaam moeilijk door de grote aantallen vijanden, terwijl dezelfde missies met een vol team weer té eenvoudig worden. De klassieke, geregisseerde Call of Duty-momenten—sluipsecties, spectaculaire setpieces—ontbreken grotendeels, waardoor de singleplayer vaak neerkomt op herhalend schieten zonder veel variatie. Futuristische gadgets zoals een grappling hook en een hoge sprong bieden af en toe plezier, maar compenseren de structurele tekortkomingen niet. De hoofdcampagne duurt kort: rond de vijf uur, waarna een Endgame-modus vrijspeelt.
Endgame en gedeelde progressie
Endgame is een 32‑spelermodus die elementen van extraction‑shooters probeert te combineren. Het voelt momenteel meer als een proefveld dan als een volledig uitgewerkte modus: missies zijn beperkt en directe PvP ontbreekt, maar de levende spelwereld met veel andere spelers geeft een interessante dynamiek. Een belangrijke positieve innovatie is dat progressie en verdiensten uit elke modus (singleplayer, multiplayer, Zombies, Endgame) worden gedeeld. Dat maakt het doorlopen van de campagne zinvol voor spelers die vooral multiplayer en coöp willen upgraden.
Multiplayer: vertrouwd maar degelijk
De multiplayer bouwt voort op de omnimovement-mechanica uit Black Ops 6 (vloeiendere bewegingen zoals rennen, glijden en aerial manoeuvres), maar voelt iets getemperd. Nieuwe mapontwerpen geven meer overzicht en meer kansen voor gevechten op middellange afstand, waardoor wapens als assault rifles en DMR’s nuttiger worden dan in de razendsnelle voorganger. Het pakket bevat achttien maps die over het algemeen sterk en visueel aantrekkelijk zijn; sommige locaties, zoals Homestead in Alaska, vallen positief op. De tempo blijft hoog en de game vergt snelle reacties, waardoor het niet altijd toegankelijk is voor casual spelers. Matchmaking houdt niet standaard rekening met vaardigheidsniveau, wat voor willekeurige, soms frustrerende ontmoetingen kan zorgen.
Skirmish en grootschalige chaos
Nieuw zijn twee Skirmish-maps met 20v20-gevechten; deze grote gevechten met voertuigen, wingsuits en continue respawns leveren hectische, maar vaak vermakelijke veldslagen op. Ze vormen een welkome afwisseling naast de traditionele 6v6-modi, al verandert dit niets aan het gevoel dat de multiplayer op veel fronten vooral een verfijning van het bestaande recept is, niet een revolutionaire vernieuwing.
Zombies: nostalgie en diepgang
De coöperatieve Zombies-modus is een van de sterkste onderdelen en neigt duidelijk naar de klassieke Black Ops II-formule. Met veel easter eggs, complexe omgevingen en speciale wapens levert deze modus precies wat fans van het genre verwachten. Treyarch voegt bovendien een stapsgewijze begeleidingsmodus toe voor nieuwkomers, waardoor de vertrouwde diepgang toegankelijker wordt zonder het mysterie en de complexiteit geheel te verliezen.
Eindoordeel
Black Ops 7 is een mengeling van ambitie en conservatisme: de singleplayer neemt ongebruikelijke creatieve risico’s, maar faalt grotendeels in verhaalkracht en missieontwerp; multiplayer en Zombies voelen vertrouwd en functioneel, maar voegen weinig baanbrekends toe. Voor spelers die voornamelijk voor multiplayer of de klassieke Zombies komen, biedt het spel genoeg plezier. Wie echter hoge verwachtingen had van een cinematic, verhaalgedreven Call of Duty-campagne zal waarschijnlijk teleurgesteld zijn. Gezien de scherpe concurrentie dit jaar (onder andere Battlefield 6 en ARC Raiders) moeten potentiële kopers afwegen of de sterke multiplayer/Zombies genoeg zijn om de zwakke singleplayer te compenseren.