Intel-CEO komt goed weg, nu zijn bedrijf nog
In dit artikel:
Amerikaans president Donald Trump heeft zijn eerdere oproep tot het vertrek van Intel-ceo Lip‑Bu Tan ingetrokken nadat hij Tan had ontvangen in het Witte Huis. Tan stond aanvankelijk onder vuur vanwege zijn zakelijke banden met China, maar een week na het onderhoud met Trump verdwenen de openlijke retoriek. De discussie om Tan draait echter niet alleen om zijn connecties: het gaat vooral om de toekomst van Intel onder zijn leiding.
Onder Tan neemt Intel harde koerswijzigingen door. Hij schakelde in april managementlagen terug en voerde een vierdaagse kantoordag in, maatregelen die aanvankelijk positief werden ontvangen. Tussen juni en augustus volgden echter omvangrijke ontslagen en divisieafslankingen. Waar de bedoeling eerst was vooral managers te snijden, bleken veel van de gedecimeerde functies technische posities te betreffen — juist de mensen die chips ontwerpen en maken.
Grootser nog is de herziening van Intels productieplannen. Meerdere miljardeninvesteringen en nieuwe fabs buiten de VS zijn opgeschort: de eerder geplande vestigingen in Maagdenburg (Duitsland) en Wroclaw (Polen) gaan niet door; alleen Amerikaanse bouwprojecten blijven in beeld. Cruciaal daarbij is het 14A-proces van Intel Foundry: Tan wil er alleen zwaar op inzetten als er een grote klant is die het afneemt. Zonder dat klantencontract verliest Intel haar kans om een serieuze rivaal van TSMC te worden en dreigt het te verschuiven naar het niveau van GlobalFoundries — een foundry met minder focus op de allernieuwste, winstgevende AI- en high‑end chiplijnen.
Die koerswijziging betekent het praktisch opgeven van IDM 2.0, de strategie van voorganger Pat Gelsinger waarmee Intel probeerde weer toonaangevend te worden in zowel ontwerp als productie. Onder Gelsinger boekte Intel wel degelijk vooruitgang — programma’s als “Five Nodes In Four Years” (2021–2024) brachten procesverbeteringen dichterbij TSMC — maar de grote sprong naar extreem geavanceerde productietechnologieën hing af van toekomstige ASML High‑NA EUV-machines en langdurige bouwtrajecten. Met het wegvallen van Europese en Amerikaanse steun aan grootschalige fab‑uitbreidingen is dat vooruitzicht sterk verkleind.
De consequentie: Intel wordt op korte termijn een afgeslankte speler met een verouderde productievals. Het heeft nog een enorme installed base aan klanten in pc‑ en servermarkten die vooralsnog terugvallen op vertrouwde producten, maar zonder agressieve investeringen en klanten voor de nieuwste processen blijft de kans klein dat Intel opkomende leiders als Nvidia (in AI) of AMD (in cpu’s) kan inhalen.
Kortom: Tan heeft gesnoeid en hiërarchie vereenvoudigd, maar door het schrappen van buitenlandse fabprojecten en het afwachten van klantcommitments riskeert Intel haar ambities als wereldleider in chipfabricage te verliezen — met alle strategische en economische gevolgen van dien.